नारायणीयं दशक 63 | Narayaniyam Dashak 63

ददृशिरे किल तत्क्षणमक्षत-

स्तनितजृम्भितकम्पितदिक्तटाः ।

सुषमया भवदङ्गतुलां गता

व्रजपदोपरि वारिधरास्त्वया ॥1॥

विपुलकरकमिश्रैस्तोयधारानिपातै-

र्दिशिदिशि पशुपानां मण्डले दण्ड्यमाने ।

कुपितहरिकृतान्नः पाहि पाहीति तेषां

वचनमजित श्रृण्वन् मा बिभीतेत्यभाणीः ॥2॥

कुल इह खलु गोत्रो दैवतं गोत्रशत्रो-

र्विहतिमिह स रुन्ध्यात् को नु वः संशयोऽस्मिन् ।

इति सहसितवादी देव गोवर्द्धनाद्रिं

त्वरितमुदमुमूलो मूलतो बालदोर्भ्याम् ॥3॥

तदनु गिरिवरस्य प्रोद्धृतस्यास्य तावत्

सिकतिलमृदुदेशे दूरतो वारितापे ।

परिकरपरिमिश्रान् धेनुगोपानधस्ता-

दुपनिदधदधत्था हस्तपद्मेन शैलम् ॥4॥

भवति विधृतशैले बालिकाभिर्वयस्यै-

रपि विहितविलासं केलिलापादिलोले ।

सविधमिलितधेनूरेकहस्तेन कण्डू-

यति सति पशुपालास्तोषमैषन्त सर्वे ॥5॥

अतिमहान् गिरिरेष तु वामके

करसरोरुहि तं धरते चिरम् ।

किमिदमद्भुतमद्रिबलं न्विति

त्वदवलोकिभिराकथि गोपकैः ॥6॥

अहह धार्ष्ट्यममुष्य वटोर्गिरिं

व्यथितबाहुरसाववरोपयेत् ।

इति हरिस्त्वयि बद्धविगर्हणो

दिवससप्तकमुग्रमवर्षयत् ॥7॥

अचलति त्वयि देव पदात् पदं

गलितसर्वजले च घनोत्करे ।

अपहृते मरुता मरुतां पति-

स्त्वदभिशङ्कितधीः समुपाद्रवत् ॥8॥

शममुपेयुषि वर्षभरे तदा

पशुपधेनुकुले च विनिर्गते ।

भुवि विभो समुपाहितभूधरः

प्रमुदितैः पशुपैः परिरेभिषे ॥9॥

धरणिमेव पुरा धृतवानसि

क्षितिधरोद्धरणे तव कः श्रमः ।

इति नुतस्त्रिदशैः कमलापते

गुरुपुरालय पालय मां गदात् ॥10॥