नारायणीयं दशक 60 | Narayaniyam Dashak 60

मदनातुरचेतसोऽन्वहं भवदङ्घ्रिद्वयदास्यकाम्यया ।

यमुनातटसीम्नि सैकतीं तरलाक्ष्यो गिरिजां समार्चिचन् ॥1॥

तव नामकथारताः समं सुदृशः प्रातरुपागता नदीम् ।

उपहारशतैरपूजयन् दयितो नन्दसुतो भवेदिति ॥2॥

इति मासमुपाहितव्रतास्तरलाक्षीरभिवीक्ष्य ता भवान् ।

करुणामृदुलो नदीतटं समयासीत्तदनुग्रहेच्छया ॥3॥

नियमावसितौ निजाम्बरं तटसीमन्यवमुच्य तास्तदा ।

यमुनाजलखेलनाकुलाः पुरतस्त्वामवलोक्य लज्जिताः ॥4॥

त्रपया नमिताननास्वथो वनितास्वम्बरजालमन्तिके ।

निहितं परिगृह्य भूरुहो विटपं त्वं तरसाऽधिरूढवान् ॥5॥

इह तावदुपेत्य नीयतां वसनं वः सुदृशो यथायथम् ।

इति नर्ममृदुस्मिते त्वयि ब्रुवति व्यामुमुहे वधूजनैः ॥6॥

अयि जीव चिरं किशोर नस्तव दासीरवशीकरोषि किम् ।

प्रदिशाम्बरमम्बुजेक्षणेत्युदितस्त्वं स्मितमेव दत्तवान् ॥7॥

अधिरुह्य तटं कृताञ्जलीः परिशुद्धाः स्वगतीर्निरीक्ष्य ताः ।

वसनान्यखिलान्यनुग्रहं पुनरेवं गिरमप्यदा मुदा ॥8॥

विदितं ननु वो मनीषितं वदितारस्त्विह योग्यमुत्तरम् ।

यमुनापुलिने सचन्द्रिकाः क्षणदा इत्यबलास्त्वमूचिवान् ॥9॥

उपकर्ण्य भवन्मुखच्युतं मधुनिष्यन्दि वचो मृगीदृशः ।

प्रणयादयि वीक्ष्य वीक्ष्य ते वदनाब्जं शनकैर्गृहं गताः ॥10॥

इति नन्वनुगृह्य वल्लवीर्विपिनान्तेषु पुरेव सञ्चरन् ।

करुणाशिशिरो हरे हर त्वरया मे सकलामयावलिम् ॥11॥