नारायणीयं दशक 10 | Narayaniyam Dashak 10

वैकुण्ठ वर्धितबलोऽथ भवत्प्रसादा-

दम्भोजयोनिरसृजत् किल जीवदेहान् ।

स्थास्नूनि भूरुहमयानि तथा तिरश्चां

जातिं मनुष्यनिवहानपि देवभेदान् ॥1॥

मिथ्याग्रहास्मिमतिरागविकोपभीति-

रज्ञानवृत्तिमिति पञ्चविधां स सृष्ट्वा ।

उद्दामतामसपदार्थविधानदून -

स्तेने त्वदीयचरणस्मरणं विशुद्ध्यै ॥2॥

तावत् ससर्ज मनसा सनकं सनन्दं

भूयः सनातनमुनिं च सनत्कुमारम् ।

ते सृष्टिकर्मणि तु तेन नियुज्यमाना-

स्त्वत्पादभक्तिरसिका जगृहुर्न वाणीम् ॥3॥

तावत् प्रकोपमुदितं प्रतिरुन्धतोऽस्य

भ्रूमध्यतोऽजनि मृडो भवदेकदेशः ।

नामानि मे कुरु पदानि च हा विरिञ्चे-

त्यादौ रुरोद किल तेन स रुद्रनामा ॥4॥

एकादशाह्वयतया च विभिन्नरूपं

रुद्रं विधाय दयिता वनिताश्च दत्वा ।

तावन्त्यदत्त च पदानि भवत्प्रणुन्नः

प्राह प्रजाविरचनाय च सादरं तम् ॥5॥

रुद्राभिसृष्टभयदाकृतिरुद्रसङ्घ-

सम्पूर्यमाणभुवनत्रयभीतचेताः ।

मा मा प्रजाः सृज तपश्चर मङ्गलाये-

त्याचष्ट तं कमलभूर्भवदीरितात्मा ॥6॥

तस्याथ सर्गरसिकस्य मरीचिरत्रि-

स्तत्राङिगराः क्रतुमुनिः पुलहः पुलस्त्यः ।

अङ्गादजायत भृगुश्च वसिष्ठदक्षौ

श्रीनारदश्च भगवन् भवदङ्घ्रिदासः ॥7॥

धर्मादिकानभिसृजन्नथ कर्दमं च

वाणीं विधाय विधिरङ्गजसङ्कुलोऽभूत् ।

त्वद्बोधितैस्सनकदक्षमुखैस्तनूजै-

रुद्बोधितश्च विरराम तमो विमुञ्चन् ॥8॥

वेदान् पुराणनिवहानपि सर्वविद्याः

कुर्वन् निजाननगणाच्चतुराननोऽसौ ।

पुत्रेषु तेषु विनिधाय स सर्गवृद्धि-

मप्राप्नुवंस्तव पदाम्बुजमाश्रितोभूत् ॥9॥

जानन्नुपायमथ देहमजो विभज्य

स्रीपुंसभावमभजन्मनुतद्वधूभ्याम् ।

ताभ्यां च मानुषकुलानि विवर्धयंस्त्वं

गोविन्द मारुतपुरेश निरुन्धि रोगान् ॥10॥