नारायणीयं दशक 68 | Narayaniyam Dashak 68

तव विलोकनाद्गोपिकाजनाः प्रमदसङ्कुलाः पङ्कजेक्षण ।

अमृतधारया सम्प्लुता इव स्तिमिततां दधुस्त्वत्पुरोगताः ॥1॥

तदनु काचन त्वत्कराम्बुजं सपदि गृह्णती निर्विशङ्कितम् ।

घनपयोधरे सन्निधाय सा पुलकसंवृता तस्थुषी चिरम् ॥2॥

तव विभोऽपरा कोमलं भुजं निजगलान्तरे पर्यवेष्टयत् ।

गलसमुद्गतं प्राणमारुतं प्रतिनिरुन्धतीवातिहर्षुला ॥3॥

अपगतत्रपा कापि कामिनी तव मुखाम्बुजात् पूगचर्वितम् ।

प्रतिगृहय्य तद्वक्त्रपङ्कजे निदधती गता पूर्णकामताम् ॥4॥

विकरुणो वने संविहाय मामपगतोऽसि का त्वामिह स्पृशेत् ।

इति सरोषया तावदेकया सजललोचनं वीक्षितो भवान् ॥5॥

इति मुदाऽऽकुलैर्वल्लवीजनैः सममुपागतो यामुने तटे ।

मृदुकुचाम्बरैः कल्पितासने घुसृणभासुरे पर्यशोभथाः ॥6॥

कतिविधा कृपा केऽपि सर्वतो धृतदयोदयाः केचिदाश्रिते ।

कतिचिदीदृशा मादृशेष्वपीत्यभिहितो भवान् वल्लवीजनैः ॥7॥

अयि कुमारिका नैव शङ्क्यतां कठिनता मयि प्रेमकातरे ।

मयि तु चेतसो वोऽनुवृत्तये कृतमिदं मयेत्यूचिवान् भवान् ॥8॥

अयि निशम्यतां जीववल्लभाः प्रियतमो जनो नेदृशो मम ।

तदिह रम्यतां रम्ययामिनीष्वनुपरोधमित्यालपो विभो ॥9॥

इति गिराधिकं मोदमेदुरैर्व्रजवधूजनैः साकमारमन् ।

कलितकौतुको रासखेलने गुरुपुरीपते पाहि मां गदात् ॥10॥